Travels

< >

1 / 9

Reisverslag: Tanti Laghi Tour 06/2015

15 Juni 2015 : 8-Daagse Motorreis naar de Noordelijke, Italiaanse meren

- TLM Reis – “Tanti Laghi Tour “ -  15 t/m 22 Juni 2015 –

Eindelijk is het zover, de 8-daagse motorreis van de grote meren in Noord-Italië gaat van start, met o.a. het Lago d’Orta,  Lago Maggiore, Lago d’Como, en het  Lago d'Iseo. Natuurlijk gaan we  ook genieten van het rijden over de vele bekende en minder bekende, bochtige bergpassen. Met als eind doel gezellig een “landingsbiertje “op het terras bij het hotel.

Een aantal van ons hebben er een 10-daagse reis van gemaakt en zijn zondags al vertrokken. Het was die dag prachtig weer en de afstand was dusdanig dat we zeker ook tijd over hadden om uitgebreid op het terras te zitten. In Schweich aangekomen was het 29 graden. Schweich ligt iets ten oosten van Trier.

 Lekker met 11 personen buiten pizza gegeten in Duitsland. Vanaf overmorgen kunnen we kijken of ze in Italië echt lekkerder zijn. Zo… de warming up zit erop, een mooie route al gehad met de nodige mooie bochtjes.

Maandag 15 juni

vroeg ( 8.00 uur ), voor iemand die denkt dat we vakantie hebben, die heeft het echt mis, iedere ochtend vroeg opstaan, want er moeten weer de nodige kilometers op de teller gezet worden, anders komen we nooit aan die 3500 kilometer aan het eind van de reis. Om 9.30 uur naar Hotel Leinenhof, en vandaar uit vertrokken richting Frankrijk. Deze rit ging door het Saarland, Hunzruke hochstraBe,  de mooie Vogezen, en het lorraine dal in Frankrijk. er komen vandaag 365 kilometers bij op de teller. Althans voor degene die gister al gearriveerd waren, maar er  waren ook een x-aantal mensen die vandaag vanuit Nederland waren vertrokken dus die mogen er nog een 300 km bij optellen.

Van Herwin hoorde we; “ hij was  zaterdag middag om 14.00 uur al thuis vertrokken, de routes in de Garmin dus vertrekken maar. Lekker binnendoor naar Venlo gestuurd en daar bracht Garmin me op de snelweg tot aan hotel Leinenhof. Na een heerlijke schnitzel, in het verder rustige hotel, toch maar even in de laptop kijken hoe laat ik zondag op de parkeerplaats moet zijn. Oeps….. dat moet dus maandag zijn. Gelukkig doe ik ook mee aan de MGCN landmark rally 2015, dus voor zondag een prachtige route langs 7 landmark punten terug naar Nijmegen uitgezet. En maandagmorgen om 5.40 uur op, en om 9.00 uur opnieuw bij Leinenhof op de parkeerplaats.” Wel eerlijk hoor Herwin om dit verhaal met ons te delen.

Helaas moesten we in de Vogezen het regenpak uit de tas halen. De eerste dag geen werk voor de bus, alleen 3 verzopen Guzzi-rijders getroost en moed ingesproken om door de stromende regen verder te rijden.  “Vandaag lekkere en mooie bochtjes gereden met een groep gelijkwaardige rijders. Het was een mooie route alleen jammer van een beetje regen.” “De hele dag gereden tussen mijn volgende Guzzi en/of de Stelvio of Norge????” “Eerst lange rit op de duc, geweldig!!!, was n mooie dag.”

Iedereen was gelukkig op tijd voor het diner binnen in Hotel Campanile in Mulhouse-Sud.

Dinsdag 16 juni

De hele nacht heeft het geregend en niet te zuinig  ook, met als gevolg dat de Mille van Adry s’morgens niet wilde starten, accu kapot, dus werk aan de bus….

Toen dit euvel geregeld was, wilde de V7 ook niet echt rijden in de regen, alleen maar inhouden, dus deze ook even geaaid met de WD 40 en lopen weer als n zonnetje.

Vanaf Mulhouse rijden we ten zuiden van Basel Zwitserland in. We maken n ritje over de Glaubenberpas en grimsel pas. Op de grimselpas viel de regen er met bakken uit,en het zicht was erg mistig. Helaas weinig van de omgeving kunnen zien, in de verte witte vlekken, dat zal wel sneeuw zijn.  Na deze pas nog over de Simplonpas naar lago d’orta. Hier kwamen we ook in de regen aan en hier zagen we een blauwe vlek, dat zal vast het meer geweest zijn.

Woensdag 17 Juni

WAUW

Dan wordt je s’morgens wakker met dit uitzicht, en dan is die blauwe vlek inderdaad een prachtig meer, en dan ben je toch die regen van gister heel snel vergeten.

Vandaag een relatief korte route langs 4 meren. Van Lago d’Orta gaat het naar Verbania aan het Lago maggiore, we zijn met de veerpont overgevaren waarna de route langs het meer van Lugano naar het Comomeer ging. Sommige van ons zijn nog het Comomeer overgestoken naar Bellagio en hebben daar nog een rondje door de prachtige heuvels gereden.

Vandaag eindelijk onze eerste Italiaanse pizza gegeten en wat was hij lekker. En natuurlijk een heerlijke gelati.

“wie heeft deze weg uitgezocht, hou de volgende keer ook rekening met zijspannen. De route was prachtig maar smal. We hadden ruzie met tegenliggers. Het weer was prachtig, mag de hele week zo blijven, bedankt voor de mooie route”.

“Droog weer vandaag. Prima motorweer. 24 graden, veel mooie bochten, soms slecht asfalt. Navigatie problemen, de één geeft andere routes dan de andere, sommige sturen je in de getto van Italië waar je maar net door heen komt. Maar als puntje bij paaltje komt, komen we er allemaal.”

We hebben inderdaad erge smalle paadjes gehad die voor de bus ook niet te doen waren…….

Maar wat was het weer een prachtig hotel daar aan het Comomeer.

Donderdag 17 Juni

Voor vertrek even de remblokken van Henk verwisseld en gekeken naar de motor van Willy, want hier bleef de choke bij hangen.

Zo nu kunnen we weer toeren vandaag…..dachten we. Eerst nog even ontbijten, de tafels voor de Guzzi-rijders waren duidelijk gereserveerd. We zijn via de noordzijde van het Comomeer door de Bergamasker Alpen ( o.a de San Marcopas ) Maar eerst toch nog even naar Mandello, even bij de fabriek op de foto.

Dan relax in Mandello op het terras met koffie en thee, want deze dag is toch niet zo lang en we hebben alle tijd.  Ondertussen blijft het prachtig weer en de temperatuur loopt steeds verder op. In no-time gaat hij van 17 naar 24 graden. Heerlijk. De San Marcopas was afgesloten, maar ja een echte guzzi rijder gaat er toch gewoon door en doet net of hij het bord niet ziet. Het blijkt dat het weer nog al huisgehouden heeft op de pas, asfalt weg, bomen omgewaaid dus het was een spectaculaire maar zeker de moeite waard om er toch over heen te gaan.  

Aan het eind van de pas… telefoon. Willy. Geen stroom meer de guzzi doet niets meer. En waar sta je? In CORNALBA. Oeps, dat is toch wel 44 kilometer verder, en in de bergen is dat wat betreft reistijd toch wel heel veel, en met al die bochten toch wel 1,5 uur rijden.

Dan maar eerst tanken voor we verder gaan.

Starten na het tanken….. jammer dan, de V7 vertikt het. Hoe kan dat nu?

Gelukkig stonden we bij een garage dus mochten we even starthulp lenen.  

Dynamo kapot? Koolborstels versleten? Doktor Ron weet het nu even niet. Alle elektriciteit uit, lampen uit, tom-tom uit en wat rijker afgesteld toen hij weer liep, en zorg dat hij aan de praat blijft…. Laat haar niet afslaan. Daar krijg je het toch wel warm van.

Maar goed met een euvel aan je motor toch mee met de meute en op naar Willy, want die stond al n hele tijd te wachten natuurlijk. Eindelijk hebben we hem gevonden. Willy verteld:

“Wat te schrijven over deze vakantie, nou genoeg voor mij. Te beginnen op woensdag toen bleef de choke soms hangen en gaf mij 2 mooie zwarte lafranconi’s ( leuk gezicht, ik laat het zo tot thuis) probleem opgelost, en hij liep weer als een echte Guzzi. De donderdag met goede moed begonnen met de rit naar Hotel Panoramico, tot ik zag dat ik weinig licht had in ’n tunnel en een klein eindje verder in Cornalba tot stilstand kwam en er aan de ( nood) bel getrokken moest worden voor assistentie, maar dan uit zien te leggen, waar zit je, als je van de route afbent. ( ongeveer maar 5 kilometer hoor), plaats niet te vinden, dan biedt Garmin de oplossing met “waar ben ik”en dan coördinaten doorgegeven toen wachten op of de bus of Ronald. De tijd van wachten met Henk doorgebracht op ’n bankje uit de zon en ’n tijdje zitten “buurten”( is Brabants ). Na ik weet niet meer hoelang, doet er ook niet toe, de assistentie en de klachten doorgenomen en meteen de oplossing gevonden. Draad los en gerepareerd en de startkabels weer gehaald in de plaatselijke garage, want voor wie waren ze ook al gebruikt????? Verder met hun groep meegereden naar het hotel en toen toch als eerste een lekker glas, koud bier genomen voor op deze bijzondere dag. Wat dan toch komt bovendrijven is toch de saamhorigheid van de groep en is het bijzonder, de toch wel erg luxe positie met een meester monteur in ons midden ( hulde!!!! ) En zeker niet te vergeten de bus met de chauffeurs Wim en Hans. Nu stop ik met schrijven anders moet Astrid nog een kladblok kopen, is toch wel “zund”( is ook Brabants) “

Al met al om 18.00 uur in het hotel. 210 kilometer gereden vandaag, met een gem. snelheid van 36 kilometer, dus veel pasjes….. maar bij het hotel aangekomen alles vergeten, wat een plaatje zeg Hotel Panoramico. Schitterend.

Vrijdag 19 Juni

Vandaag een vrij te besteden dag, maar niet voor doktor Ron. Om 8.00 uur had hij al z’n eerste patient, de V7. Meten, kijken, uit elkaar halen, weer kijken, weer meten….. ooh toch niet de koolborstels maar wat dan wel??? 

Hoogstwaarschijnlijk de spanningsregelaar. Eerst naar het dichtbijzijnde dorpje om te kijken of ze daar zoiets op voorraad hebben, maar nee, helaas daarvoor moest er naar Mandello gereden worden, 88 kilometer verderop. Samen met Henk in de bus en op weg naar Mandello. Toen nog niet in de gaten dat dit de hele dag ging duren ivm files van ongevallen.

Ondertussen heeft Koos een spijker in de achterband, dus die ook nog even raad gegeven door de mannen van de bus.

Herwin:

“Na 2 buien waarvan 1 onweersbui dan toch maar besloten om niet over de pas maar over de Autostrade terug te rijden naar het Hotel. In één keer diep in de Italiaanse cultuur, wegwerkzaamheden, aan de telefoon op de linkerhelft, rechts links en over de vluchtstrook inhalen. Prachtig dat laat het hart van de motorrijder sneller kloppen. Machtigm mooi dat je via een tunneltje de afgesloten provinciale weg toch op kunt, ondantks een brandlucht toch goed thuis gekomen.”

Zaterdag 20 juni

Nadat Herwin zijn storing, ook electronisch, verholpen is, en de V7 weer opgelapt is heeft iedereen z’n ding gedaan, of lekker n stukje toeren met de motor, of n stukje toeren met de panda, of gewoon n stukje wandelen. Heerlijk zo’n “vrije dag” Vandaag nog wel moeten stoppen voor een kudde beesten met bellen die op de weg lopen onder de nodige begeleiding. Prachtig dat zie je hier nergens meer.

S’Avonds in het hotel de “bonte avond”gehad, met een kleine herinnering van ‘n  kurk-sleutelhanger, eigen gemaakt brouwsel uit n hele grote fles, en n glas processo. Prima hotel en zeker voor herhaling vatbaar.

Zondag 21 juni

 Vertrek in noordelijke richting waar we over de Stelvio gereden zijn, die overging in de Umbrailpas in Zwitserland.  Jeetje wat gaaf om deze pas te mogen en kunnen rijden, persoonlijk vond ik het wel  kicken…. Zo komen we in Oostenrijk aan, via de reschenpas. Via de Arlbergpas en Hochtannbergpas bereiken we ons hotel aan de Bodensee. Ook dit was weer een mooi hotel. Jammer dat Henk een aanrijding had gehad met een Italiaanse motorfiets, gelukkig heeft  Henk zelf niets maar wel zijn motorfiets had schade. Maar op zondag in Italie richting passen….. jeetje honderden motoren reden ons voorbij, en het ging dan ook niet allemaal even rustig.

Maandag 22 Juni

Vanaf hier gaan er weer een aantal mensen naar huis, maar ’n gedeelte gaat ook weer naar Schweich. Via het Schwarzwald, Pfalzerwald en Hunsrück komen we in Trier uit. 

Het was een prachtige reis en ik heb er super van genoten……

Astrid Klok, V7 Specialista.

Klik hier voor meer foto's op ons Picasawebalbum!