Travels

< >

1 / 8

Reisverslag: Schwarzwald 09/2010

September 2010: 4 dagen met TLM naar het Zwarte Woud

Om 04.00 uur gaat de wekker, het is de bedoeling dat wij (Ton en Monique) voor 05.00 uur op de Breva zitten richting Forbach in het mooie Schwarz Wald.

Ter hoogte van Breda hebben wij de eerst bui te pakken die gelukkig niet al te lang duurt. Ongeveer 07.00 uur rijden we Duitsland binnen en zien we dat er een enkel wolkje in de lucht hangt, het belooft een prachtige dag te worden. Tot aan Koblenz op de 61 gereden, en dan is het tijd om van de grote weg te gaan. Eindelijk....we mogen genieten van de mooie route met de prachtige bochten en wegen langs idyllische dorpjes en stadjes.

Na 8 uur op de Breva te hebben gezeten (we zijn natuurlijk zo nu en dan even gestopt voor te tanken e.d.) komen we moe en doorgezeten aan in Forbach. Na de Breva te hebben weggezet lopen we naar het hotel om er achter te komen dat deze nog dicht is....lekker dan!!! Sta je daar met een zere kont te snakken naar wat eetbaars en een douche!! In het hele Forbach geen restaurant te bekennen dus zit er niets anders op dan te wachten tot dat het hotel opengaat. Tot onze grote verbazing was het hotel open toen wij weer terug waren, dat is mooi, dan kunnen we nu tenminste iets eten!! Dat ging ook zomaar niet, daar moest eerst diep over worden nagedacht door de gastvrouw. Uiteindelijk kregen wij het voor elkaar dat haar man pflammkuchen voor ons ging bakken. Nadat wij deze naar binnen hadden gewerkt was het hoog tijd om uit te wasemen (lees: douchen en daarna languit op bed liggen).

Tussen 16.30 en 17.00 uur hoorden we bekend geronk van een aantal Guzzi's, hé hé dat werd een keertje tijd. Nadat iedereen zijn motor had geparkeerd en zich zonodig had voorgesteld maakte een ieder het zich gemakkelijk op het terras. Onder het genot van een grote pul bier of ander drankje was het in no-time een gezellige boel.

S'avonds hebben we heerlijk gegeten en er werd nog lang nagetafeld. De jongens hebben nog met de hoteleigenaar zitten kletsen over motorroute's. Michiel had uit een geintje gevraagd of hij eventueel voor wilde rijden tijdens de tour aangezien hij de mooie bochten kent. Daar moest de beste man eerst 1 nachtje over slapen.

Zaterdag 18.09.2010

1 voor 1 druppelen we de ontbijtzaal in, het ontbijt is uitgebreid en ziet er heerlijk uit. Tot onze verbazing komt de hoteleigenaar bij ons zitten en laat een route zien, hij heeft" 2 uur de tijd"zegt hij. Om 09.45 staan wij met z'n allen startklaar, vol verwachting klopt ons motorhart. De beste man laat ons de mooiste bochten rijden en de mooi stad Baden Baden, hij verteld dat wanneer wij van ons geld af willen dat wij dan hier moeten zijn om het in de casino achter te laten. Geen haar onder mijn helm ( compleet met een bzzzzz geluid) die eraan denkt om van de motor af te stappen. We gaan door met de tour. Onderweg worden wij getrakteerd op een prachtig uitzicht over een uitgestrekt gebied. Dat moet nader bekeken worden en de beste man laat ons zien waar we dan moeten zijn. Toch nog van de motor af, ik zie een steile zandpad voor mij en heb zo mijn bedenkingen.

Ik besluit toch om mee te gaan naar boven. Rob was slim en bleef beneden bij de motors, had ik ook moeten doen. Eenmaal boven aan het zandpad aangekomen kon je nog verder naar boven door de toren te beklimmen....

zij zullen toch niet zo gek zijn?? Ja hoor, met zijn allen naar boven, het uitzicht zal naar alle waarschijnlijkheid oogverblindend zijn maar ik blijf halsstarrig beneden.
Na een paar foto momenten komen ze met zijn allen weer naar beneden om de tour voort te zetten.

De beste man leidt ons naar een motorrestaurantje langs de weg , laat ons daar achter zodat wij kunnen genieten van een hapje en een drankje. Wij hebben het nog steeds super naar ons zin, de weergoden hebben we mee en het gezelschap is bere gezellig. De tour wordt voortgezet, Johan gaat ons allen voor en wij volgen hem als makke lammetjes. Ook nu is het genieten geblazen, wat is het toch een mooi gebied!!

Ook nu komen we weer moe en voldaan aan in het hotel en moet er weer worden uit gewasemd. Wij ontmoeten elkaar later weer op het terras onder het genot van een drankje en er wordt gegist over het diner. Carl hoopt op een schnitzel maar dat zit er niet in!! Beetje jammer maar de schweine bratstuck was overheerlijk. Ook deze avond werd er weer lang gekletst en gelachen, er werden ervaringen uitgewisseld, kortom het was te gezellig om naar bed te gaan. Uiteindelijk toch maar gedaan want we moesten weer fit aan het ontbijt verschijnen.

Zondag 19.09.2010

Vandaag staat er wederom een tour (hoe kan het anders) op het menu. Er wordt gevraagd wat een ieder wil doen, op zichzelf iets doen of gezamenlijk een tour rijden. Overbodige vraag natuurlijk!! We zijn er tenslotte niet voor niets, en het is een leuke groep dus waarom niet?? We beklimmen onze stalen ros, en rijden gedwee achter Johan aan. Langs stille wegen zoeven wij over de weg. Het is prachtig weer, de zon gloort aan de horizon en de vogels houde verschrikt hun snaveltje als wij voorbij komen op onze machine. Desalniettemin is het genieten geblazen van het landschap. Er wordt even gestopt voor een sanitaire stop, Co valt voor het onkruid wat in de berm staat, en ik heb daar zo mijn theorie over, het onkruid bloeit zo mooi door de uraten van al die wilplassers.

De innerlijk mens moet zo nu en dan verwend worden dus er wordt gestopt bij een restaurantje in een dorpje, de serveerster blaft ons toe wat we willen drinken en eten. Wij kunnen er niets aan doen dat deze Duitse kenau op deze mooie dag moet werken en blijven uiterst vriendelijk. De menukaart loog er niet om, ik attendeer Carl op de verschillende maten schnitzels en hij is zeer verrukt. Ondanks de stugge houding van de serveerster hebben we heerlijk gesmuld van al het goede wat ons toe kwam. De tour wordt voortgezet, ik kan het niet genoeg benadrukken hoe mooi het daar is....

Op naar het hotel waar we even tot ons zelf komen alvorens we gaan eten. Een aantal onder ons (waaronder ikzelf) was blij dat die vanmiddag al een behoorlijk stuk vlees op hadden, we kregen lam voorgeschoteld. Je moet ervan houden, maar het deed niets af van de gezelligheid. Er werd die avond nog lang gepraat, gelachen en gedronken, tot vervelends toe voor de gastvrouw. Die maakte een sprongetje van vreugde toen iedereen opstond om naar bed te gaan. Wekker gezet, want morgen wordt het een vermoeiende dag, helaas gaan we dan weer naar huis...

Maandag 20.09.2010 07.15 uur, de wekker gaat, geen zin om naar huis te gaan, dit is echt balen....ik kijk naar buiten en het is weer stralend weer, niet te geloven, de vierde dag op rij dat het zo mooi weer is. Snel al onze eigendommen in de koffers proppen en dan ontbijten.

Nu is het dan echt zover, de terugreis wordt aanvaard. Ton en ik rijden nog een klein stukje met de anderen op, om dan zo snel mogelijk via de grote weg naar Nederland te gaan. We nemen afscheid van elkaar er wordt gegroet en hier en daar gekust. Wie weet wanneer we elkaar weer zullen zien....hopelijk volgend jaar bij de Italie-tour??

Ton en ik gaan richting de grote weg, dat valt vies tegen want na nog geen anderhalf uur moet ik van de motor af, zadelpijn en niet zo zuinig ook!! We drinken wat en gaan verder. De hele rit door hebben we elk uur moeten stoppen, om te tanken maar ook om even bij te komen. Hoe meer wij in de buurt van Nederland kwamen, des te meer het weer veranderde in dichte bewolking, ja hoor, we zijn weer bijna thuis!!!

Wij hebben dit weekend om en nabij 1700 kilometer gereden. Wij hadden dit zeker niet willen missen!!!

Jeanne, Johan, Carl, Co, Rob en niet te vergeten Michiel bedankt voor het gezellige weekend, het is zeker voor herhaling vatbaar!!

Monique en Ton Tieman.