Travels

< >

1 / 20

Travelogue: Piano-Grande-Trip 06/2013

10 June 2013 - 9-Day trip to Umbria, Italy

Piano Grande 2013 – Il Classico

Om 6.15 worden we ontvangen door Martijn en Michiel voor de start van deze klassieke TLM-reis. Omdat velen ervoor hebben gekozen om rechtstreeks of al zondag te vertrekken is het een kleine club van 8 mensen. Ronald heeft de bezembus deze keer in handen van zijn broer en schoonzus, Rob en Annie gegeven zodat hij op de motor Astrid kan vergezellen en de reis ook eens per motor kan beleven. “Oortje” in zodat hij snel op eventuele oproepen voor assistentie kan reageren. (De eerste oproep bleek al voor de reis te zijn geweest zodat Ronald nog snel even een achterband voor een Stelvio in de bus legt….)

In twee groepjes van drie (Ronald, Astrid, Adrie en Jasper, Inno, Geert) vetrekken we rond 6:45 richting Duitsland. Jurjen vond het tijdstip van vertrek wat erg vroeg en heeft besloten later te vertrekken en alleen te reizen. Voorbij Mönchen-Gladbach wordt de lucht almaar donkerder en we bereiken nog net een tankstation voorbij Bergheim voor we serieus nat kunnen worden. Koffie, regenpak aan en weer door want het zijn nog vele kilometers die we moeten afleggen. Na wat strubbelingen met een ongeduldige postbode (…), drinken we in de Pfalz een kop koffie in de supermarkt. Alle gelegenheden blijken hier op maandag dicht te zijn vanwege “Ruhetag”.

De reis verloopt voorspoedig ondanks dat diverse Garmin’s vreemde neigingen vertonen. Zo geven deze aan dat parallelweg en op- en afritten sneller zijn dan de Autobahn zelf (!). De TomTom-en blijken nog meer in de war en rijden slechts van viapunt naar viapunt zodat men telkens opnieuw de route moet starten!

Bij het hotel worden we verwelkomd door Pieter, Ron, Sjaak, Hannes en Leon die op zondag vertrokken zijn en een tussenstop ergens aan de Moezel hebben gemaakt. Tegen 20.00u komen Rob & Anny met de bus aan. Ze blijken de nodige strubbelingen met de TomTom te hebben gehad… Gelukkig is er een echte TT-specialist binnen de groep die na enige studie er diverse “bugs” uit haalt. (De verdere reis blijft de navigatie een onderwerp van gesprek en zijn de TomTom gebruikers regelmatig in de buurt van Jasper te vinden…;-) De biertjes smaken best en na de maaltijd in de “Stube” is iedereen wel aan wat nachtrust toe.

Dag 2

Om 8.00 gaan we met z’n allen ontbijten wat de hotelorganisatie duidelijk wat teveel is! Er blijkt een bus vol Spanjaarden voor hetzelfde tijdstip te hebben gekozen en door de onlogische opstelling van het buffet loopt iedereen door elkaar heen, kruipt voor of moet weer terug! De jongeman die alles moet bijvullen en moet afruimen zit aan de rand van paniek en probeert het, met een bezweet lijf allemaal bij te houden.

Rond 9-en vertrekken we richting Zwitserland nadat Adry zijn oordoppen wel op een héél voor de hand liggende plek had terug gevonden........ De grensovergang blijkt onbemand dus ook voor Rob & Anny met de bus geen oponthoud vanwege controles.

Op de snelweg richting St. Gallen begint het te regenen en ik geef gehoor aan het verzoek van Inno om dan ergens te stoppen. Het blijkt voor Inno toch wat te vroeg om het regenpak al aan te trekken; gelukkig ben ik op de juiste plek gestopt want na enige tijd van twijfel valt ’t er met bakken uit! Je ziet; als je maar lang genoeg wacht! ;-) Eenmaal een paar km op de snelweg is het weer droog…. Na Chur gaan we van de snelweg af en nemen we de Albulapas waar het behoorlijk frisjes is en langs de weg nog redelijk wat sneeuw ligt. Via de Berninapas bereiken we Italië.

De benzineslang van Pieter’s blijkt losgeraakt en vrolijk naar ons zwaaiend wachten hij, Ron en Hannes op assistentie van Ronald waarna ook zij weer verder kunnen. Avontuurlijk als ze zijn volgen ze gehoorzaam de Garmin en zien ze een uniek stukje bos!

De lange versie van deze dag blijkt over een mooi (Passo di Vivione) maar zeer smal weggetje te gaan. De gemiddelde snelheid gaat hierdoor behoorlijk omlaag en het wordt dan voor velen ook een latertje.

Het hotel Miranda blijkt wat lastig te vinden en te bereiken. Voor enkelen is het vele gekronkel aan het eind van deze vermoeiende rit wat teveel van het goede. Gelukkig blijft het bij wat plasticschade. Rob is stilgevallen door een wat later blijkt losgetrilde jiffy waardoor de blokkeerschakelaar in kwam. Door een noodreparatie van Bjorn bereikt ook hij het hotel. Het fantastische uitzicht vanaf het hotel over het Iseomeer doet alle vermoeidheid vergeten. Iedereen is het erover eens hoe mooi het is en direct wordt er aangegeven dat we hier op de terugweg vroeger moet zijn om langer van dit mooie plaatje te genieten!

Dag 3

Ronald is al vroeg uit te veren om Rob's jiffy te maken. Na het ontbijt nog even genieten van het uitzicht en we vertrekken om de PO-vlakte over te steken; de Appenijnen wachten! De rit langs het meer biedt nog prachtige uitzichten maar eenmaal op de Autostrada wordt het saai. Het is echter een noodzakelijk kwaad om snel de vlakte over te steken.

Opgelucht bereiken we Fornovo di Taro waar we de snelweg af kunnen en aan het beruchte bochtenwerk van de Appenijnen kunnen beginnen. De slechte kwaliteit van de wegen maken het tot een echt avontuur en alsof dat nog niet genoeg is doen omleidingen als zowel Garmin als TomTom er nog een schepje bovenop!!! De TomTom van Ronald blijkt het helemaal bont te maken zodat zij laat binnenkomen. Het lukt me om mamma, die in hotel Margherita met het eten wacht een beetje rustig te houden al wordt haar blik almaar doordringender….;-) Na een lekker biertje, wijntje en een goed maal vergeet iedereen zijn of haar vermoeidheid al snel. Het is mooi om te zien dat de stemming er goed in zit.

Dag 4

Vanwege de lange vermoeiende vorige dag is het advies om vandaag voor de korte route te kiezen. Voor Pieter, Ron en Hannes is het echter een principekwestie geworden en zij gaan voor de lange versie…!

Na een rustig begin door de mooie Toscaanse gebieden Mugello en Casentino rijden we via de E-45 de vlakte bij Arezzo over. Bij Umbertide gaan we weer de heuvels in en bereiken we Umbria. De temperatuur is inmiddels flink opgelopen. De dag verloopt voorspoedig en de route blijkt sneller te zijn dan verwacht. Zelfs de lange versie bleek goed te doen en natuurlijk moest iedereen wel even horen wat ze gemist hadden ;-)

Het bereiken van Hotel Hermitage in Savelli gaf voor menigeen een stukje ontlading na de pittige voorgaande dagen. We werden hartelijk ontvangen door Maria en Petia en al snel werden in de tuin de nodige biertjes en wijntjes genuttigd.

Dag 5

Ronald doet een bandeninspectie en Jasper blijkt een nieuw setje nodig te hebben. Ron’s achterband moet ook nog gemonteerd worden dus bel ik met Simonelli of we terecht kunnen. Tegen de middag vertrekken Ron, Pieter, Jasper en Hannes naar San Benedetto del Tronto. Naar later blijkt heeft deze goede zaken gedaan door niet alleen banden te verkopen maar ook de halve kledinglijn, exclusieve spiegels voor Hannes en bijna een exclusieve California zonder spiegels voor Ron!

Met Inno, Ronald & Astrid, Adry en Sjaak maak ik een rondje over de Piano Grande. In Castelluccio eten we een broodje porchetta en drinken we koffie. Ook hier is het behoorlijk toeristisch geworden. Ik koop salami's met klinkende namen als Palle di Nonno (de ballen van opa) en Coglioni di Mulo (kloten van de muilezel) voor Martijn en Michiel. Vooral voor Martijn zijn dit sinds onze gezamenlijke rit 2006? delicatessen geworden en hopelijk kan ik ze goed houden tot thuis.

In Visso eten we een ijsje met een luchtje eraan! Inno's jas blijkt op de uitlaatbocht te plakken en dat verspreid een onaangename geur. Gelukkig blijkt de schade me te vallen. Op de terugweg naar Norcia stoppen we bij Il Collaccio in Preci. Deze bekende camping was, ook weer vroeger de uitvalsbasis van Teo's reizen. Het lijkt niet veel veranderd behalve dat het nu vol zit met nederlanders...

Sjaak's mobieltje lijkt een eigen leven te zijn gaan leiden! Het wordt gevraagd om de PUK-code in te geven, iets wat normaliter alleen voorkomt als je 3x je pincode fout hebt! Het blijkt geen eenvoudige zaak om dit op te lossen en de term "helpdesk" dekt de lading in zo'n situatie ook niet echt. Gelukkig krijgt hij van diverse kanten de mogelijkheid geboden om zijn Anita te kunnen geruststellen.

Dag 6

Met Pieter, Ron, Hannes, Jasper en Inno maak ik een rit over de Gran Sasso. ´s Morgen even snel een route gemaakt en in mijn Garmin geladen. Ook bij Pieter en Jasper gaat dit goed maar bij Hannes en Ron blijkt het niet te werken… Heel vreemd!

Even lijkt de route het bij Ron toch te doen totdat uit Pieter´s Garmin de muziek van Diana Krall klinkt. Deze dame valt duidelijk buiten Pieter´s repertoire en al snel blijkt dat beide heren hun garmin verwisseld hebben…

Door het mooie weer ligt de Gran Sasso er prachtig bij. Mooie velden met bloemen geven dit gebied toch ook weer een vriendelijk karakter. Uitgestrekt, leeg denk je maar bij het zien van enkele groepjes italiaanse motorrijders duidt erop dat dit een favoriet "circuit" is van de lokale motorrijders. We passeren dorpjes waar de sporen van de aardbeving van zo'n 8 jaar geleden nog duidelijk te zien zijn. Één dorpje meen ik te herkennen uit de film ' The American' met espresso-man George Clooney.....

De mooie rit eindigt voor Jasper wat minder leuk; een grindspoor gooit z'n achterwiel opzij en er is geen houden meer aan. Gelukkig blijft het bij wat schaafsporen aan zowel man als motor.

Ronald en Astrid gaan met Sjaak en Adrie op bezoek bij Simonelli en scoren daar nog enkele leuke t-shirts die bij terugkomst vooral door Pieter begerig worden bekeken.... (volgens mij heeft ie er inmiddels een). Rob, Peter, Bjorn en Leon maken een rit naar en langs het meer van Campotosto terwijl Rob en Anny zich laven aan de boulevard van San Benedetto del Tronto en Jurjen is opnieuw landmarks aan het verzamelen.

Na het eten heeft Peter een mooie aanleidingen om iedereen op een grappa of limoncello te trakteren; behalve dat een loterij hem gunstig gezind was, wordt hij weer opa, nu van een kleindochter.

Dag 7

Het is zondag en de meesten grijpen dit aan om het wat rustig aan te doen. Sommigen op de motor in italiaanse stijl (....korte broek en t-shirt; het is tenslotte maar8 km...); andere in de bus of in de bus óp de motor richting Norcia. Inno schijnt zelfs 't knietje aan de grond te hebben gehad ;-) en blijkt feilloos het mooie geluid van de Guzzi V-twin te kunnen imiteren! De foto's schijnen op mysterieuze te zijn verdwenen....

Vooraf heeft Ronald de bobines van Sjaak's Le Mans vervangen. Z'n motor blijkt in te houden op verschillende momenten maar het probleem is lastig te herleiden.

Een pizza scoren blijkt niet makkelijk want die wordt normaliter 's avonds gegeten. We belanden dus bij een soort snackbar, duidelijk tot ongenoegen van Jurjen die jeugdelijk de fout maakt om italië op het uiterlijk af te gaan... Uiteindelijk blijkt hij het omvangrijkste menu te hebben besteld en de pizza blijkt gewoon goed met een mooie dunne bodem en erg lekker!

In de straatjes van Norcia stuitten we op een notoir gezelschap dat zich voorsteld als de jury van de X-factor.... een mooi tijdverdrijf op deze zonnige dag in Norcia met al die flanerende italiaanse schonen! Terug bij hotel Hermitage wordt het zwembad het middelpunt van de rest van de dag. Jasper had zich al eerder op een comfortabele ligstoel genesteld want z'n knie bleek toch wat op te spelen na het onvoorzichtige afstapje van de vorige dag. Hij had duidelijk de kracht van zon over óf de weerstand van z'n huid onderschat...

Sjaak's opblaasbare navigatiesysteem blijkt een leuk speeltje in het zwembad terwijl Petia en Francesco ons verwennen met allerlei lekkere borrelhapjes. Prima service daar! 'a Avonds lijkt iedereen zich bewust dat er weer 4 pittige dagen op ons wachten en vertrekken de meesten vroeg richting kamer.

Dag 8

We nemen afscheid van de vriendelijke mensen van hotel Hermitage. Via Norcia rijden we naar het noorden. Net voorbij Norcia is m'n spiegel leeg.... Als ik terug rij zie ik Jurjen staan met een afgebroken uitlaatdemper.

Nadat we Ronald gebeld hebben gaan we op zoek naar improvisatiemateriaal bij een opslagplaats van de italiaanse 'rijkswaterstaat'. Ijzerdraad en dergelijke in overvloed en Jurjen maakt samen met de inmiddels gearriveerde Ronald een solide noodoplossing die enkele dagen later alleen nog maar door een overijverige zwitserse diender in twijfel wordt getrokken...

Onderweg zien we een rode Le Mans waaraan gesleuteld wordt... De ontsteking van Sjaak's motor heeft het begeven, uitgerekend voor Bodega Lullo (!) waar de andere zich tegoed doen aan een espresso terwijl Ronald in de hitte (37 graden!) aan het sleutelen is. Ronald's broer Rob grijpt onmiddellijk in wanneer hij de zweetdruppels op Ronalds hoofd ziet en speelt voor 'paraplu-mister' om wat schaduw te bieden.

Een 3 kwartier later heeft Ronald de reparatie "tot in de puntjes" uitgevoerd en gaat iedereen weer op weg en deze keer komen we allen op een redelijk tijd binnen bij hotel Margherita in Montepiano, dit zeer tot genoegen van mamma die nu toch wat vaker een lachje laat zien! Het eten is deze keer wat minder.. Hoewel ze hun best hebben gedaan is kluiven toch niet zo aan ons besteed... Een kwestie van cultuur en smaakverschil zullen we maar zeggen..

Dag 9

Anny is jarig en wordt tijdens het ontbijt door de groep toegezongen en gefeliciteerd. Het is merkwaardig dat er nagenoeg altijd een jarige in de groep zit. Nog merkwaardiger dat deze vaak tot een bepaalde familie behoord! Iedereen kijkt uit naar een weerzien met Hotel Miranda met het prachtige uitzicht over het Iseomeer maar voor het zover is moet nog menig bochtje in de Appenijnen worden genomen en de Po-vlakte niet te vergeten...

Ook nu weer dreigt de navi de rit weer avontuurlijker te maken maar daar trap (bijna) niemand meer in! In Serramazzoni maken de meesten een koffiestop en Ronald en Geert laten hun groep nog even Hotel Valverde zien. Dit inmiddels leegstaande en in verval geraakte hotel was ooit een befaamde tussenstop in de reizen die Teo naar de Piano Grande organiseerde. Ik realiseer dat het laatste bezoek daar nog in de vorige eeuw plaatsvond (!)

Voor de Po-vlakte treffen we Rob en Anny bij het tankstation. Ook zij zijn lekker opgeschoten en de 'oversteek' kan beginnen! Het is heet, zeer heet boven het asfalt van de snelweg. De temperaturen liggen dichter bij de 40 dan bij de 30 graden! Rijden met het vizier dicht blijkt koeler dan met open vizier. Het mat ons wel af en we worden duf ondanks een tempo van140 km/h.

Groot is dan ook de opluchting wanneer we de afslag naar Sarnico kunnen nemen. In het plaatsje zelf wordt de eerste de beste ijssalon aangevallen! Daarna gaat Jurjen op zoek naar nog een landmark. Wij gaan richting Miranda en wederom blijkt de afslag lastig te vinden. Het is echter geen straf om een extra stukje langs het mooie meer te rijden, zeker omdat de temperatuur hier aan het water een stuk aangenamer is.

Mijn indruk van de hotelbaas blijken ook nu weer juist.., helaas. Er blijkt een kamer te weinig te zijn en ik vraag hem naar de lijst. Op de heenreis had hij me een kopie mee gegeven; zijn origineel had hij voor het gemak maar weggegooid! Gelukkig bleek alle paniek om niet omdat hij de sleutel van de laatste kamer in een verkeerd vakje had gelegd...

De echtgenote van de hotelbaas was daarentegen fantastisch. Ze had gezorgd voor een taart met wat kaarsjes voor Anny en die hebben we haar in de tuin met het fantastische uitzicht aangeboden. Na een korte, ja je leest het goed speech van Geert (!) werd Anny wederom toegezongen en een toast uitgebracht. Het door Anny en Rob aangeboden digestief ging er daarna goed in en de meesten hadden voorlopig nog geen zin om het bed op te zoeken.

Dag 10

Vandaag gaan we weer dichter naar huis richting Duitsland maar niet nadat we enkele mooie passen in de Bergamasker Alpen rijden. De Zambla en de vooral de San Marco zijn niet zo bekend maar erg mooi om te rijden. In een klein plaatsje menen enkele een mannelijke heks op een bezemsteel te hebben gezien.... Dat zal de ijle lucht of de uitwerking van de digestieven wel geweest zijn!

We verlaten Italië via de listige Splügenpas. Listig voor de motorrijder vanwege de haarspelden maar ook voor de bus vanwege de tunnels! In de veronderstelling dat de bus deze pas vaker heeft genomen hebben we vooraf niet verder meer gecontroleerd. Gelukkig blijft Rob kalm en controleert op provisorische wijze de hoogte van de bus.... "Ken nèt" blijkt hier meer dan waar!

Strikt genomen zou de bus niet over de pas mogen maar gelukkig kent een lokale dame de voorspeldbare gewoontes van de politie! Wacht bij het volgende plaatsje tot 12.30u en rij daarna pas door is het devies! Veel keus is er niet want terug is geen optie omdat er op de smalle wegen mogelijkheid tot keren is. Na nog enkele hoogte en breedte controles en aanwijzingen van Anny bereiken ze veilig de zwitserse kant van de pas.

Behalve voor Rob eb Anny blijkt de Splügenpas ook voor Bjørn meer dan avontuurlijk. De pas afrijdend wil hij z'n systeemheld sluiten maar deze blijft halverwege steken. Zonder enige criminele activiteiten krijgt hij zo toch een "balkje" voor zijn ogen! In een reflex remt hij abrupt en gaat onderuit, valt op het asfalt terwijl z'n motor richting diepte doorrijdt. Plots slaat de motor enkele keren om z'n as en komt tegen een muurtje tot stilstand. Wat beurs en een bezeerde vinger (3x raden welke..) komt hij er goed vanaf. Zijn motor heeft behoorlijk beschadigde kuipdelen maar de Quota blijkt veel te kunnen hebben en hij kan verder rijden.

Alsof dat allemaal nog niet genoeg is worden Peter, Rob en Bjørn even verderop geconfronteerd met overstekend wild. Gelukkig gaat dit allemaal goed.

Bij het hotel in Geislingen blijken ook nu weer diverse aanrij routes mogelijk ;-). Het is er een drukte van belang omdat er zojuist twee bussen met Spanjaarden zijn aangekomen. Vooral de reisleidster van deze groep valt in de smaak bij de mannen en zeker bij Hannes! Ben benieuwd of we de foto op picasa terugzien! ;-)

Door de drukte blijkt het hotel toch een wat vreemde kamerverdeling te hebben gehanteerd want Adry en Leon in een twijfelaar is wel wat veel gevraagd! Na eerst geruild te hebben met Astrid en Ronald (waarbij Astrid's gehele systeem ontregeld raakt!) helpt het reclameren bij de hotelbaas. Rob handelt e.e.a. verder met hem af en uiteindelijk komt alles toch weer goed. Je ziet het avontuurlijke wordt bij TLM-reizen tot in de hotelkamers doorgevoerd!!!

Dag 11

Het ontbijt gaat deze keer veel beter en enigzins verlaat maken we de groepsfoto. De laatste dag van deze mooie maar enerverende reis. Niemand lijkt echt haast te hebben om naar huis te gaan...

Iedereen kiest zijn of haar manier om terug te gaan. De groep van Rob, Peter en Leon rijdt het eerste deel van de route binnendoor om daarna via de snelweg naar huis te rijden.

Ron, Pieter en Hannes rijden tot aan Idar-Oberstein en nemen daar nog een hotel als tussenstop.

Bjørn heeft besloten de trein naar Hamburg te nemen en vanaf daar naar Kiel te rijden om per boot in Noorwegen terug te keren. Vooraf heeft hij nog een bezoekje aan het automobielmuseum in Mulhouse gepland.

De rest neem zoveel mogelijk de route om nog een beetje na te genieten..

Het zit er weer op deze Il Classico en iedereen die mee was weet nu wat rijden in de Appenijnen betekent...... ;-)!

Ciao, Geert.