Travels

< >

1 / 13

Reisverslag: Geheimnisstour 09/2015

11 September 2015 : 4-Daagse Motorreis naar ?

Tot een paar weken geleden was het grote geheim nog niet bekend, want waar gingen we nou toch naartoe? Ons reisdoel is ditmaal de Harz in voormalig Oost-Duitsland. Een gebied dat bekend staat om haar motorvriendelijkheid en gweeldige natuur. Bossen en bochten is het devies!

Vrijdagochtend, 11.09.2015
Het is een ontspannen sfeertje op deze rustige vrijdagmorgen. Het is droog en licht bewolkt en de dag begint met temperaturen van ongeveer 15 graden Celsius. Rond acht uur melden de eerste motorreizigers zich bij de koffiemachine en wordt er al druk gesproken over de route en onderlinge rijdafspraken. De routes zijn thuis al voorgeladen, maar iedereen heeft er desondanks een andere totaalkilometerstand op staan. Gelukkig vertrekken we wel allemaal in de juiste richting en komen we elkaar onderweg dikwijls tegen. De TomToms van Rob en Carl willen allebei steeds een andere kant op, maar ze blijven in het spoor. Ik rijd voorop en mijn TomTom blijkt behoorlijk avontuurlijk ingesteld en hangt op diverse plaatsen een extra lusje en slingertje in de route. Zo komen we ook over een heus boerenerf, waarna we achter de schuur de route weer oppakken. Het blijkt ook nu weer dat wij niet ver hoeven te rijden, voordat we mooie wegen tegenkomen. Een enkele schuur en achtertuin daar gelaten.

Na de eerste tankbeurt blijft een deel van de groep achter. Jan bleek een blokkerende startknop te hebben, maar kreeg de motor uiteindelijk toch weer aan de praat. Gelukkig bleef het bij die ene keer en kon hij de route volgen.

Om half vijf arriveren wij in Altenau en komen we bij het hotel aan. De Buulse Bikers zijn ons net voor en zitten al aan het eerste landingsbiertje. Wij bestellen snel ook “ein Helles” en proosten. Binnen bij de bar tref ik Ben, Lizette, Cor, Maria en Hans, zij waren al eerder vertrokken en hebben ook van de route genoten. Tegen half zeven is iedereen binnen en wordt de bar al druk bezet. Na het diner gaan de Mageninspektoren over tafel en wordt er over en weer flink gelachen. Echt laat wordt het niet, want na twaalf uur gaan de lampen uit en gaat iedereen enigszins morrend de kamers opzoeken.

Zaterdag, 12.09.2015
Zaterdagochtend om kwart over acht loop ik de ontbijtzaal in en tref daar moederziel alleen Jan aan. Hij was al vroeg wakker geworden en had zelfs al een rondje door het dorp gewandeld. Niet veel later druppelen de anderen binnen en genieten daarna van een overdadig, Duits ontbijt. Niets te klagen! De weersvoorspellingen worden nauwlettend in de gaten gehouden en eenieder heeft er voor de komende dagen zo zijn of haar bedenkingen bij. De Buulse Bikers opperen dat het vandaag sowieso een mooie dag wordt en kiezen ervoor de langst route te gaan rijden. Dat voorbeeld wordt door vrijwel iedereen gevolgd. Guus kiest ervoor om vandaag het Bergbahn Museum te bezoeken, maar komt ongelukkig ten val bij het keren op de steile parkeerplaats. Hij wordt snel overeind geholpen en een blauwe duim is het gevolg, maar verder gelukkig niets ernstigs. Onderweg genieten we van mooie vergezichten en komen we maar weinig verkeer tegen. We pauzeren in Duddlinghausen en genieten van Goulashsuppe met live Oktoberfestmuziek op de achtergrond. Aan het einde van de dag is iedereen weer voldaan en zonder kleerscheuren teruggekomen.

’s Avonds zitten we met zijn allen voor het diner in het Martkstübchen en is het erg gezellig, maar ook warm. Bier en wijn gaat ras over tafel en de verhalen worden steeds sterker.

Zondag, 13.09.2015
De ochtend begint kalm en iedereen komt wat later te voorschijn bij het ontbijt. buiten is het droog en de voorspellingen voor vandaag zijn wederom goed. Hans met de Le Mans besluit al vroeg huiswaarts te keren, omdat bij de verbouwingswerkzaamheden thuis zijn assistentie verlangd wordt. Onder grote belangstelling bepakt hij zijn stalen ros. Nu er zoveel aandacht voor zijn motor is, worden diverse details zichtbaar besproken. De verhoogde clip ons en vele verbeteringen en aanpassingen wijzen op een lange onderlinge relatie, waar veel aan gewerkt is. Daar kan menig huwelijk nog een voorbeeld aan nemen! ;)

De route van vandaag blijft iets korter bij huis en doorkruist het natuurgebied de Harz. We komen veel bossen en kronkelwegen tegen (Ja, echt waar Henk!) en ook stukken met wat ruwer asfalt. Op een gegeven moment komen we de bossen uit en wanen we ons in Australië, want we stuiten zomaar op de Ayers Rock van de Harz. Een grote rode bult zand, waarschijnlijk afkomstig van de ijzerertsproductie? We rijden langs stoomlocomotieven en worden zelfs gedwongen er eentje van dichtbij te bekijken. Niet veel verder komen we een groepje tegen dat langs de kant van de weg stil staat. Carl blijkt het aluminium hoedje van de bougie verloren te zijn en zijn bougiedop hangt naast de cilinderkop. Hoe hij dat voor mekaar heeft gekregen zal altijd een Geheimniss blijven. Na een speurtocht in de omgeving vindt René een handjevol van deze bougiehoedjes en kan Carl weer verder.

Maandag, 14.09.2015
We worden wakker met het kabbelende beekje op de achtergrond. Het is nog droog, maar het kijkt wel wat grijzig buiten. De weerapp wordt tijdens het ontbijt geraadpleegd, maar deze laat niet veel goeds in het vooruitzicht zien. Om 9 uur is het tijd voor de groepsfoto en verzamelt iedereen zich voor de deur met Frau Pfeiffer als onze fotografe. Iedereen behalve één zo blijkt, want die moest toch even aan een belangrijkere boodschap gehoor geven. Als bonus mag hij met Guus op de foto. Was het net nog bijna droog, nu gaat het van langzaam druppelen over in vallende regen. De regenradar toont grote buien die plaatselijk lijken te blijven hangen. Ik schat dat het een uurtje rijden is, voordat we eronderuit zijn.

Veel motorreizigers hangen inmiddels aarzelend rond onder de afkappingen en in de garage. We ontwaren op de parkeerplaats een grijze bus die door de Maria en Lizette gevuld wordt met bagage. Die hadden we nog niet eerder gezien! Nog groter  is de verbazing als we Cor en Ben met een motortrailer de hoek om zien komen! De California’s worden erop gezet en Leon vraagt of er nog een plekje vrij is. Helaas niet, dus zal ook hij de regen moeten trotseren. Het is niet anders.

Wij besluiten de motoren te starten en de regen aan te vallen. We rijden over strak asfalt met overzichtelijke bochten en heel weinig verkeer voor ons. We kunnen ons goed op het natte wegdek focussen en ergens kan ik er ook nu weer erg van genieten. Na anderhalf uur rijden stopt het inderdaad met regenen en klaart het enigszins op. Wij besluiten om de route te verlaten voor benzine en broodjes en vinden een lokale bakker met prijzen waar we hier alleen maar van kunnen dromen. Koffie met belegde broodjes voor nog geen €4. Na wat opgedroogd te zijn, springen we weer op de motor en worden we door de binnenlanden over een van de mooiste stukken weg gestuurd van de hele trip. Nog even genieten, voordat we de snelweg op gaan. De kilometers vliegen voorbij en in de buurt van Essen nemen we afscheid. Naarmate ik dichter bij Nijmegen kom wordt het steeds donkerder en het laatste stuk ook weer natter. In de stromende regen kom ik moe, maar voldaan weer thuis aan. Dit natte staartje mocht de pret niet drukken, want het was wederom een mooie trip!

Iedereen bedankt voor de gezellige dagen!!

Ciao, Martijn.

Wist u dat:

-          Je ook met een vrijwel kale achterband thuis kunt komen?
-          Er een rijder was die met regelmaat op de pedalen stond?
-          Er ook een rijder was die dat met de broek op de kniën gedaan schijnt te hebben?
-          Er andere Italiaanse motoren zijn die een startprocedure van enkele minuten kennen?
-          Frau Pfeiffer een slechte taxichauffeuse bleek te zijn?
-          Een keuzemenu ook te weinig keuzes kan bieden?
-          Er al sneller een nieuw biertje of wijntje op tafel kwam, dan dat je het om kon stoten?
-          Je ook met drie wielen prima uit de voeten kunt?
-          Om twaalf uur naar bed gaan, niet zo’n heel slecht idee was voor een enkeling?
-          Spruitje ook mee was?