Travels

< >

1 / 15

Reisverslag: Alpi Apuane 2 06/2010 - 2

Reisverslag van de tweede TLM reis naar de Alpi Apuane van 21 t/m 29 juni 2010

Dag 1 -Maandag 21 Juni
Bijna daags na de jaarmarkt staat de helft van de deelnemers weer in vol ornaat paraat op het honk. En ja, Geert Oyen is zowaar redelijk op tijd! De andere helft is al onderweg en sluit in de route ergens aan. De klok geeft half zeven aan en de weersvoorspellingen zijn bijzonder goed. Een week terug spoelden er nog caravans de Middellandse Zee in, maar nu is het droog en lekker fris. Na het eerste, bijna verplichte stuk snelweg tot Koblenz, duiken wij de Duitse binnenwegen op. Het lijkt er weer op of de Duitsers ons zo lang mogelijk in het land willen houden, want wij treffen een groot scala aan bordjes Umleitung en tijdelijke stoplichten aan. De route wordt nog opgeleukt met een leuk stukje off-road onderweg, maar verder geen bijzonderheden. Zelf kom ik deze dag rond negen uur binnen, maar ondanks het vroege vertrek slagen Roger en Reninca er nog in om de hekken te sluiten en om tien uur in Hotel Schwanen te arriveren. De inmiddels bekende en beruchte troepen als John, Topi en de Henks en de Brouns Brothers zitten al aan het bier. 's Avonds heet de hoteleigenaar ons uitgebreid welkom in het Schwarzwald en genieten wij (op een enkeling na dan) van Schnitzel mit pommes. Een passend begin van onze reis.

Dag 2 -Dinsdag 22 Juni
Wij worden vroeg gewekt door de kerkklok aan de overkant en genieten van een Duits ontbijt met Kaiserbrötchen, Brie, ei en Schwarwalder Schinken. Vandaag loopt de route door een puntje Schwarzwald, Zwitserland en eindigt in Italië. Tijdens het vertrek roept iemand Theo van Heese na dat hij met een zachte achterband wegrijdt, maar deze lijkt het niet te horen. Enkele kilometers later komt hij gelukkig tot dezelfde conclusie en schakelt Ronald in. De lekke band wordt snel verholpen. Aan de grens krijgen Ronald en Kitty te maken met een overijverige grenswacht en moet de bus gewogen worden. Deze blijkt te zwaar, maar gelukkig weet Ronald een oplossing; Kitty wordt aan het stuur gezet en zelf stapt hij op een van de resevemotorfietsen. Als hij uit het zicht is, verdwijnt de motor weer achter in de bus, maar dat had die grenswacht vast wel verwacht... Onderweg rijden wij over diverse passen, zelfs een die zo smal is dat de bus om moet rijden. Deze dag worden er minder lange pauzes genomen, maar toch komen Rob en Peter als laatsten in het hotel aan om half negen. Ze waren elkaar kwijtgeraakt.. Jan en Corrie hadden een klein uitglijdertje gemaakt, voor het eerst in 37 jaar motorrijden. Op wat krassen en blauwe plekken na, gelukkig niets ernstigs. Bij het diner eten wij Vitello al Latte en als toetje een heerlijke verjaardagstaart. Na Edith toegezongen te hebben deelt Sjaak aan allen een leuk presentje uit!

Dag 3 - Woensdag 23 Juni
Half acht in de ontbijtzaal is het dringen geblazen voor de koffiemachine en aan het ontbijbuffet. Iedereen heeft er zin in, zo ook de zon deze ochtend. Henk van Dijk vertrouwt zijn remmen niet helemaal; Deze worden voor vertrek door Ronald nagekeken. Verder geen bijzonderheden op het technische vlak. Na enkele bochtenpartijen wordt de omgeving wat vlakker en komen wij aan de rand van de Po-vlakte. De temperatuur is stijgende dus wij besluiten lekker gas te geven en de po recht over te steken. Tankstation na tankstation raast aan ons voorbij, maar onze voorrijder Geert lijkt zich over het dalende benzinepeil geen zorgen te maken. Totdat... de benzinedampen in zijn tank echt op zjin en wij midden op de Po tot stilstand komen. 500 meter achter en voor ons staan twee schaduwrijke viaducten, maar nee, wij stoppen weer in de volle zon! Ronald wordt gebeld en dankzij de volgetankte reservemotoren en een leeg waterflesje worden onze tanks volgedruppeld. Lekker langzaam verder rijdend, gaan wij op zoek naar een tankstation. Na de Po wordt het pas echt feest; de Apenijnen! Over wegen zo groot als fietspaden, waar alle rechte stukken weg tussenuit geknipt zijn, kronkelen en hobbelen wij verder. De achterband van Jo lijkt lek, maar bij nadere inspectie blijkt hij zelfs helemaal op en versleten! Ronald wordt ingeroepen en Jo krijgt een reservemotor om op verder te rijden. Ronald en Kitty vegen de route schoon en komen tegen tienen pas aan in het hotel. Een troost hebben ze.. morgen uitslapen! Wij eten een spinazie/witte bonensoep vooraf, welke volgens Corrie 'blote billen in het bos' heet (?). Daarna pasta, vitello al latte en Mascarpone toe. De Chianti wordt in magnumflessen aangeleverd en een enkel glas is gewoonweg niet te bestellen. Het is gezellig rumoerig en het wordt voor sommigen heel laat. Reninca en Jasper discussiëren tot diep in de nacht verder.

Dag 4 - Donderdag 24 Juni
Deze dag roep ik hierbij uit tot bandendag! Na het ontbijt blijkt bij nadere inspectie dat maar liefst acht banden aan vervanging toe zijn; de bochtige Apenijnen hebben hun eerste slachtoffers gemakkt! Alle bandenadviezen vooraf lijken in de wind geslagen, of zijn het toch de bochten, het asfalt en de temperaturen? Jan Brouns peilt olie en merkt dat een boutje uit de zijstandaardbevestiging is gelopen. Is dat peilen toch nog ergens goed voor! Banden blijken moeilijk te vinden, maar Ronald, Geert en jo gaan met de bus op zoek, gevolgd door Sjakie en de donkere knallen fabriek. Uiteindelijk wordt alleen een achterband gevonden. Met de hulp van Geert en na diverse telfefoontjes vinden wij een Guzzi dealer in San Prospero die ze alle zeven een dag later allemaal kan leveren. Da's mazzel hebben! Deze dag wandelen Jan en Corrie en Johan en Jeanne lekker door de omgeving, bezoeken John en Topi Pisa en gaan Adri en Marga de onverhard paden verkennen. Zelf kijk ik deze dag in Fiumalbo met enkele locals mee hoe Italië uit het WK geknikkerd wordt. Consternatie alom... Bij terugkomst in het hotel blijkt dat de eigenaar Maurizio panne heeft met zijn bus en laat zal arriveren. De serveerster zet een tandje bij en zorgt dat iedereenniet tekort komt. Na het eten komt er een verrassing; twee lokale zangkoren komen speciaal voor ons optreden en Sjaak krijgt een vlaggetje!

Dag 5 - Vrijdag 25 Juni
Vandaag gaan wij wederom vroeg uit de veren, ditmaal om gezamenlijk op weg te gaan naar Topmotor te San Prospero voor het nieuwe rubber. De banden lagen allemaal keurig op tijd klaar. Maar Erik heeft spontaan een olielekkage aan het cardan. In mijn beste Italiaans vraag ik of ze dit ook meteen kunnen repareren. De reparatie is geen probleem, maar de keerring is er niet op voorraad. Een belletje later komt goed nieuws: binnen 20 minuten is de juiste keerring er. En het is ook nog een Viton! Tijdens het wachten loopt Ronald nog een rondje om de motor van Erik en wat blijkt; de voorband is ook bijna op! Zo ook bij Theo. Deze banden zijn niet op voorraad, maar wij maken de afspraak dat ze's middags gebracht worden en er ook opgelegd. Theo en Erik gaan tussentijds naar de Ducati fabriek en lunchen ergens... Pasta! Peter rijdt ondertussen terug naar het hotel. Wij (Geert, Ronald, inno en ik) gaan ook op weg en eten ons eerste Italiaanse gelato'tje en rijden verder naar Maranello alwaar de temperatuur stijgt tot over de 30 graden. Wij treffen op de parkeerplaats John, Topi en de Henks onder het luide gebrom van de Ferrari's die ons aan alle kanten passeren. En ook de Brouns brothers completteren het Sextet. John en Topi willen samen Ferrari rijden, maar de wachttijd van een uur gooit roet in het eten. Wij bezoeken het Ferrari Museum en rijden even later terug over nat asfalt, maar zonder regen! Reninca gaat deze dag bij Roger achterop ivm haar achterrem die het niet meer deed en bezoekt samen met Rob Lucca. Adri en Marga maken weer de langste rit van de dag. Als wij hier ooit een prijs voor in het leven roepen, dan vernoemen wij hem naar hen! Later op de avond gaat in het hotel op een groot scherm voetbal aan en wordt tot na middernacht het Grappa kabinet aan de tand gevoeld. Er gaat zelfs een hele speciale fles open!

Dag 6 - Zaterdag 26 Juni Deze ochtend eten wij voor het eerst ham en kaas bij het ontbijt, iets dat de echte kaaskoppen onder ons mistten. De dag begint dus goed! Sommigen komen verderop deze dag terecht in een kleine onweersbui, maar de meesten houden het droog en warm! Gemiddeld wel 30 graden. Jo, de beide Sjaaks en John bezoeken samen het Museo Leonardo da Vinci en komen diep onder de indruk terug. Lucca is wederom het reisdoel en verder gaan Ronald, Kitty en Adry het Pinocchio park opsporen. Bij aankomst blijkt de entree EUR 20 om op de schommel te mogen zitten, dus dat is hem niet geworden. 's Middags organiseert Maurizio een viswedstrijd waar een vijftal deelnemers zich voor inschrijven. Er worden aan de lopende band forellen uit de visvijver omhoog getrokken. Jasper en Willem pakken de Passo del Luce (welke op de kaart een doodlopende weg is!) en komen over grote keien uiteindelijk aan de andere kant uit. Daarbij met stomme verbazing gadegeslagen door twee echte off-roaders. Jasper was erg blij met de nieuwe banden met wat meer profiel op de Norge!! Tegen het einde van de middag gaan wij op uitnodiging van de eigenaar naar de Jolly Bar in het centrum van Fiumalbo, waar een lokale bareigenaar voor ons een ontheffing heeft geregeld en de motoren op het kerkplein mogen staan. Hij verwent ons met gratis drank en hapjes, naar later blijkt om zijn buurman jaloers te maken. Tijdens het diner in het hotel wordt goed uitgepakt, want wij eten speldsoep, pasta, 2 x vlees met spinazie, forel, limoentaart en pruimen. Ook mag ik de visprijs van de dag uitreiken aan Roger die er met zeven stuks als winnaar vandoor gaat en Reninca wint de prijs in de damescategorie. Beiden krijgen een fles grappa kado en deze worden meteen gedeeld met de aanwezigen. Na middernacht komt de broer van Maurizio plots binnen (hij woont al 20 jaar in Afrika) en is weg van onze TLM shirts. Hij biedt grof geld om er een meteen over te nemen. Ook Maurizio wil er een krijgen.

Dag 7 - Zondag 27 Juni
Ondanks het luide tegensputteren van o.a. John en Topi de avond ervoor zijn zij beiden paraat voor de groepsfoto om half zeven. We missen er uiteindelijk drie; Erik, Theo en HenkvD. Erik blijft bij hoog en laag beweren dat hij dacht dat het een geintje was, maar daar trappen wij niet meer in! Niet lang na vertrek worden wij ingehaald door Adrie en Marga, met de rookpluimen uit de uitlaten. Adrie heeft er al vroeg goed de sokken in. Niet veel later komen wij ze weer tegen, terwijl ze een gezellig (?) onderonsje hebben met de plaatselijke Carabinieri. Een simpele controle volgens eigen zeggen. Niet veel later raken wij midden in een wielerwedstrijd verzeild. Slalommend tussen de ons tegemoetkomende racefietsen door banen wij ons een weg naar beneden. Mijn telling stopte bij nummer 827. Met de kilometer die wij verder komen lijkt ook de temperatuur een graad te stijgen. De vele omleidingingen ivm zondagsvieringen helpen er niet bij. En ik kan je uit diverse eerdere ervaringen vertellen dat de Po over met 33+ graden geen geintje is! Wij besluiten dan ook wijselijk om de rest van de route over de snelweg voort te zetten. Als eerste komen deze dag Sjaak, Edith en sleeptouw Leon al om half twee binnen! Geert Jonkman komt uiteindelijk rond negenen binnen, gevolgd door Ronald en Kitty. Het eten is voortreffelijk; een rijkelijke hoeveelheid risotto, filetto, salade en vers fruit. Voor de laatkomers wordt nog even snel een bijzonder goede pasta serveert en na het eten halen Ronald en ik de motor van Rob op, die met een lekke band aan een lantaarnpaal vastlag in Varese.

Dag 8 - Maandag 28 Juni
's morgens om 7 uur is het ontzettend warm en klam. In deze barre omstandigheden plakt Ronald de lekke band van Rob, plaatst een nieuwe accu bij Harrie en controleert Sjaak's op hol geslagen volmeter met als gevonden oorzaak een loszittende accuklem. Geert Jonkman neemt vervroegd afscheid van de groep en bedankt voor een heerlijke, familiaire reis. Hij gaat nog bij een kennis op bezoek en rijdt zijn eigen route terug. Niet lang nadat wij vertrokken zijn, komen wij aan bij het pontje van Laveno naar Intra. Dit blijkt een welkome afwisseling, want iedereen waait lekker uit en heeft het enorm naar de zin. Na de overtocht verloopt de route over de Simplon pas via de Grimsel naar de Glaubenbuellenpas; De Grimsel ligt er ongekend mooi bij!! Ook de toegangsweg naar de Mörlipas is voortreffelijk; smal maar met ongekend strak asfalt en mooie bochten. Door sommigen wordt eene xtra rondje gemaakt over de Furka en de Sustenenpas. Onder luid protest van Marga kiest Adrie Pelt ervoor om ditmaal direct naar het hotel terug te keren. Sjaak, Jo en Adry krijgen nog een klein buitje over zich heen vlak bij het hotel. Zelf maken wij onderweg nog de laatste twintig minuten mee van de halve finalewedstrijd op een groot scherm in een lege, Duitse kroeg. Uiteindelijk rijdt bijna iedereen de gehele route, alleen Sjaak, Edith en Leon niet. Sjaak rijdt een M6x80 bout met een luide knal midden door de achterband heen en gaat vervolgens met Leon's motor op zoek naar een bandenhandel. Zo helpt de ene hand de andere. Zij komen na Reninca en Roger, als laatsten binnen. Voor het avondeten hebben wij vanavond iets speciaals geregeld, nl de lokale specialitiet "Fleisch vom Stein". Twee stukken vlees op een gloeiend hete steen die stuk voor stuk gebakken en gegeten kunnen worden, gevolgd door hoe kan het ook anders; Schwarzwalder Kirchtorte. Ter afsluiting vloeien er tot laat in de avond diverse drankjes op het terras voor het hotel. Het wordt laat en bijzonder gezellig en het Hollandsche gelach daalt neer over de daken van het schoon slapende Schonach.

Dag 9 - Dinsdag 29 Juni
Wederom begint de dag in alle stilte met een blauwe hemel en druppelen alle reizigers de ontbijtzaal binnen. Na het uitgebreide ontbijt komt iedereen samen naast het hotel en wordt er afscheid van elkaar genomen. Onderweg komen wij nog wel een aantal medereizigers tegen, maar naarmate de kilometers voorbijvliegen worden dat er steeds minder. In midden Duitsland worden wij nog verrast met een klein regenbuitje; een hele reis zonder regen zou ook te perfect geweest zijn en nu kan er toch nog even geklaagd worden! De omgeving wordt steeds vlakker en saaier en een gevoel van heimwee naar de bergen steekt de kop op. De plannen voor een volgende reis spelen al door mijn hoofd... Moe en voldaan thuisgekomen, kijk ik terug op een fantastische reis met geweldig weer en dito metgezellen! Op naar de volgende trip!

A La Prossima & Ciao, Martijn.